Έφη Αβδελά
Εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2013
Τύπος: Επιλεγμένη βιβλιογραφία

Το βιβλίο εξετάζει ορισμένες από τις μορφές που πήρε η πειθάρχηση των νέων μετά τον πόλεμο μέσα από τρεις αλλη-λένδετες διαστάσεις: το διεθνές δημόσιο ζήτημα της «νεανικής παραβατικότητας» − και της ελληνικής εκδοχής της, της«παιδικής και νεανικής εγκληματικότητας»· τη συγκρότηση και λειτουργία του μηχανισμού δικαιοσύνης ανηλίκων· καιτις σχέσεις ανάμεσα στους επιμελητές και τις επιμελήτριες ανηλίκων, τους ανήλικους που είχαν αναλάβει να επιτηρήσουνκαι να αναμορφώσουν και τις οικογένειές τους σε μια περίοδο μεγάλων κοινωνικών και πολιτισμικών ανακατατάξεων. Η μελέτη στηρίζεται σε πλούσιο και ποικίλο πραγματολογικό υλικό: δημοσιεύματα της εποχής, ελληνικά και ξένα, γιατη νεανική «παραβατικότητα» ή «εγκληματικότητα»· ατομικούς φακέλους αγοριών και κοριτσιών που απασχόλησαν τονμηχανισμό δικαιοσύνης ανηλίκων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη τις δεκαετίες του ’50 και του ’60· και προφορικές μαρ-τυρίες παλαιών επιμελητών και επιμελητριών ανηλίκων για την εργασιακή τους εμπειρία. Οργανώνεται σε τρία επίπεδα:παρακολουθεί τη μακρά διαδικασία κατά την οποία επινοείται η «νεανική παραβατικότητα» σε διεθνές και η «παιδική καινεανική εγκληματικότητα» στο ελληνικό πλαίσιο και συγκροτείται ο μηχανισμός δικαιοσύνης ανηλίκων· εξετάζει τα κοι-νωνικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά των πρωταγωνιστών της αφήγησης, επιμελητών, ανήλικων και των οικογενειώντους· και αναδεικνύει τα υποκείμενα ως φορείς δράσης. Προσεγγίζοντας τη μεταπολεμική περίοδο από τη σκοπιά της καθημερινότητας, η μελέτη δείχνει ότι χαρακτηρίζεταιαπό διάχυτη ηθικολογία και ποικίλες τεχνικές επιτήρησης, αλλά και από την υπόγεια δυναμική των κοινωνικών μετασχη-ματισμών που τις υπονόμευσαν πολύ νωρίτερα από ό,τι συνήθως γίννεται αποδεκτό.