Η ελληνική κοινωνία (όπως και όλες οι άλλες) είναι πεδίο σύγκρουσης ομάδων πίεσης και συμφερόντων και καλούμαστε να την `συλλαμβάνουμε` με αυτούς τους όρους. Η κάθε μια από αυτές τις ομάδες έχει τις δικές της βλέψεις που σχετίζονται με τα συμφέροντα των μελών της παρά με κάποιο `γενικό καλό`. Όλες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο διατυπώνουν αιτήματα προς το κράτος και επιδιώκουν τη μεσολάβησή του είτε για να προωθήσουν τις βλέψεις τους είτε για να αποτρέψουν δυσμενείς για αυτές αποφάσεις. Ο βαθμός της επιρροής τους στο κράτος είναι άνισα κατανεμημένος και το εάν η δράση τους προάγει ή παραβλάπτει τα συμφέροντα ευρύτερων κοινωνικών συνόλων δεν είναι δεδομένο είναι προς έρευνα. Στο σύνολό του το μωσαϊκό των ομάδων συμφερόντων μοιάζει με ένα καλειδοσκόπιο αναδιατασσόμενων συμμαχιών και οι διαχωριστικές γραμμές των συγκρούσεων στο εσωτερικό του είναι πιο σύνθετες από ότι οι παλιοί απλουστευτικοί διαχωρισμοί αφήνουν να εννοηθεί Πόλις Αθήνα 2013